کابل زیر دریا ( submarine cable )

۱۸ مهر ۱۳۹۸

کابل ارتباطی زیردریایی ( Submarine communications cable) کابلی مستقر در بستر دریا و میان دو ایستگاه زمینی است که انتقال سیگنال‌های مخابراتی یا انتقال برق را در امتداد اقیانوس ممکن می‌سازد.
اولین کابل‌های ارتباطی زیردریایی در دهه ۱۸۵۰ برای انتقال ترافیک تلگراف ساخته و نصب شدند. نسل‌های بعدی کابل، برای انتقال ترافیک تلفن و سپس انتقال داده نصب شدند. کابل‌های مدرن از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که شامل: تلفن، اینترنت و ترافیک داده‌های خصوصی است.

در تصویر زیر نقشه فیبر نوری در زیر دریا ها و آقیانوس های جهان را مشاهده می کنید.

امروزه کابل‌های زیر دریایی روز به روز در حال تکامل هستند و این کابل‌ها با ساختمان‌های متنوع به شرح زیر ساخته و بهره برداری می‌شوند:

1- کابل فیبر نوری (جهت انتقال سیگنال‌های مخابراتی)

2- کابل قدرت (جهت انتقال نیرو)

3- کابل میکس (Cable systems یا Mix Cable) جهت انتقال همزمان سیگنال‌های مخابراتی و انتقال نیرو

این کابل‌ها بایستی خصوصیات زیر را همواره داشته باشند:

1- مقاومت بسیار بسیار بالا در برابر نفوذ پذیری در مقابل آب و فشار بالای اعماق دریا

2- مقاومت بسیار بسیار بالا در برابر موادشیمیای، حلال‌ها و مشتقات نفتی

3- مقاومت بسیار بالا در برابر کشش‌های طولی

4- مقاومت بسیار بالا در برابر ضربات مکانیکی

5- مقاومت بسیار بالا در برابر جوندگان دریایی همچون کوسه‌ها

از دیگر خصوصیات این کابل‌ها به طول یک تکه و بدون استفاده از مفصل آن‌ها میتوان نام برد. همچنین گاهاً با توجه به حساسیت این کابل‌ها آن‌ها را با دو یا حتی سه لایه آرمور (محافظ مکانیکی) تولید می‌نمایند.